سلام، خسته نباشید خدا قوت و اجرتون با خدا

من یک دختر ۳۵ ساله و مجردم. دختر چادری و تقریباً مذهبی‌ای هستم یعنی قبلاً مذهبی‌تر بودم ولی الان فکر می‌کنم به علت طولانی شدن دوران مجردی، کمی غافل شدم. خیلی دوست دارم سر و سامان بگیرم ولی خواستگاری ندارم خیلی هم نگرانم و دارم افسرده می‌شوم. هیچ راه چاره‌ای نمی‌بینم. دارم به گناه می‌افتم. لطفاً راهنمایی‌ام کنید یک راهی بگویید که واقعاً عملی باشد. من دختر کم‌رویی هستم. نمی‌توانم از این و آن خواهش کنم برایم شوهر پیدا کنند.
خیلی ممنون

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
توجه شما و کسانی که شرایط شما را دارند، به چند نکته جلب می‌کنم:
نکته‌ی اول: وقتی ازدواج دینی، جایش را به ازدواج آئینی می‌دهد،‌ ثمره‌اش فوران دختران و پسران مجردی است که در گوشه‌‌ی تنهایی خویش، بهار زندگی را با فسردگی و دلمردگی، سپری می‌کنند.
جا دارد بر کسانی که ازدواج آئینی را با گفتار و رفتار خود، ترویج می‌کنند، لعنت و نفرین بفرستیم. جا دارد بر کسانی که ازدواج دینی را با گفتار و رفتار خود، مسخره می‌کنند، لعنت و نفرین بفرستیم و برایشان آرزوی عذاب الیم در قیامت نماییم.
شما و بسیاری از دختران و پسران مؤمن هستند که قربانی خرافات و آئین‌ها شده‌اند. باید دامن همت به کمر زد و ریشه‌ی خرافات و آئین‌های باستانی و کهن را از جامعه برکند.
نکته‌ی دوم: ازدواج موقت، جز در اندکی موارد، همانند ازدواج دائم است. باید جامعه‌ی متدینین، در یک بسیج فراگیر، همت کنند و جایگاه آن را بهبود ببخشند. چرا باید در جامعه‌ی شیعی و علوی، تفکر عمری حاکم باشد؟! چرا یک مرد نتواند در کنار همسر دائم خود، یک یا چند همسر موقت داشته باشد؟! چرا احکام ازدواج موقت، به درستی و گستردگی در جامعه‌ی اسلامی، بیان نشود تا هر دختر و پسر متدین، بتواند با آگاهی از تمام زوایای آن، اقدام به ازدواج موقت کند و نیازهای جسمی و روحی خود را تأمین نماید؟!
نکته‌ی سوم: بنده و دفتر مرکزی منهاج فردوسیان، بنای ورود به مسأله‌ی ازدواج نداریم، چه دائم و چه موقت؛ ولی هستند مراکزی که متکفّل این کار باشند. مراجعه به این دفاتر، بهتر از مراجعه به سایت‌های اینترنتی همسریابی است.
در مواردی که اقدام به معرفی دختر و پسر به یکدیگر کردیم، خوشی‌ها و خنده‌هایشان برای خودشان بود و ناخوشی‌ها و گریه‌هایشان برای ما. هر وقت خوش بودند، هیچ خبری از آنها نبود، ولی هر وقت ناخوش بودند و بینشان شکرآب شده بود، بنده باید از وقت و آبرو و اعصابم مایه می‌گذاشتم و ساعت‌ها به حرف‌های زنانه و گله‌های کوته‌بینانه گوش داده و غبار غم از خاطر معطرشان می‌زدودم. به این سبب بود که سنگی داغ کرده و بر پشت دستم گذاشتم، به نحوی که از کف دستم بیرون آمد! که دیگر در امر معرفی دختر و پسر به یکدیگر، خصوصاً در این زمان که مردمانش بسیار خودخواه و بی‌گذشت هستند، ورود نکنم.
نکته‌ی آخر: گر چه ازدواج از مجردی بهتر است، ولی توجه داشته باشید که مجردی از داشتنِ همسر نامناسب، آسوده‌تر است. پس برای برهم زدنِ آرامش مجردی خود، با هر ناجنسی همدست نشوید.

موفق باشید
حاج فردوسی

بسمه تعالی

سلام علیکم
آیا جسم انسان در قیامت هم عذاب می‌شود؟ مگرجسم چه گناهی کرده است که عذاب شود؟ مگر جسم خودش شهادت به کارهای انسان نمی‌دهد؟

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
این سؤال، از دیرزمان، مطرح بوده و هر طایفه‌ای مانند فلاسفه، متکلّمین و عرفا، جواب‌هایی به این سؤال داده‌اند ولی آنچه باید مورد توجه اصحاب منهاج فردوسیان قرار گیرد،‌ این است که این سؤال، هیچ ثمره‌ی عملی ندارد. یعنی چه اعتقاد یابید که همین جسم در قیامت، عذاب می‌شود و چه جسمی لطیف و چه روح، فرقی ندارد و در هر حال، آنچه «منِ» فرد را تشکیل می‌دهد، از آن عذاب‌ها، به سختی و ناخوشی خواهد افتاد. پس باید دستورات شرع انور را مراعات کنید تا «منِ»تان، آزاد و شاد باشد و به جای گرفتار شدن در درکات جهنم، به درجات بهشت برین بالا رود.
دریغ از عمر شریف و وقت عزیز اصحاب منهاج فردوسیان است که صرف در آموختنِ علم لاینفع (= بی‌فایده) شود. پس گوهر عمر را غنیمت شمارید و با اصلاح دیدگاه‌هایتان بر طبق قواعد نظری و اعمالتان بر طبق قوانین عملی منهاج فردوسیان، خود را آماده‌ی حضور در برتر غرفه‌های بهشت فردوس نمایید. ان شاء الله

موفق باشید
حاج فردوسی

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام علیکم
آیا کسی که اهل احتیاط است با توجه به اینکه خیلی از فقها، فلسفه خواندن و شرکت در جلسات آن را حرام می‌دانند، می‌تواند در کلاس‌های فلسفه در حوزه و دانشگاه و یا در مقطع دبیرستان حضور یابد؟
با تشکر بسیار.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
شرکت در درس فلسفه و یادگیری اختیاری آن، خلاف احتیاط است اما در شرایطی که محتاط، مجبور باشد، مثل این که جزء موادّ درسی‌اش باشد که جز با خواندن و قبول شدن در امتحانات آن، راهی به ارتقای تحصیلی نداشته باشد، می‌تواند به مقدار ضرورت، فرا گیرد و پس از امتحان دادن و برطرف شدن ضرورت، به فراموشی بسپارد.

موفق باشید
حاج فردوسی

باسمه تعالی

جناب حاج فردوسی، سلام علیکم
خواهشمندم بحثی اجمالی و شفاف را در باب خمس در زمان غیبت، و تکلیف متشیعه در این باب، در سایت مطرح فرمایید زیرا خیلی از عزیزان می‌خواهند تکلیف خودشان را بدانند و قهراً دسترسی به کتاب‌های منهاج فردوسیان ندارند یا برایشان میسر نیست ولی از طریق سایت، راحت‌تر دسترسی دارند. به بنده مراجعه کرده‌اند و من هم عرض کردم که برایتان ایمیل می‌کنم.
منتظریم یا علی

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
خمس، یکی از فروعات دهگانه‌ی اسلام است که بر طبق روایات شریفه، از ارکان اسلام شمرده شده است. یعنی کسی که خمس ندهد، ارکان مسلمانی‌اش کامل نیست و کسی که ارکان مسلمانی‌اش کامل نباشد، راهی به کمال و سعادت ندارد.
خمس، یک پنجم از مازاید درآمد سالانه (از تجارت، گنج، هدیه،‌ ارث و غیره) است که باید به مرجع تقلید، پرداخت شود.
به دلالت برخی روایات،‌ سهم امام (که معمولاً نصف خمس است) باید در اختیار فقیهی باشد که زمامدار جامعه‌ی اسلامی است (ولی فقیه).
می‌توان برای هر رشته از درآمد، یک تاریخ معین کرد و می‌توان برای همگی، یک تاریخ معین نمود که هر گاه آن تاریخ برسد، باید دارایی‌های مازاد بر سال‌های گذشته که خمسش پرداخت شده، محاسبه شود و یک‌پنجم آن، جدا و به ولی فقیه، تحویل گردد.
همچنین می‌توان هر درآمد را به محض وصول، تخمیس کرد. به عبارت ساده،‌ می‌توانید هر پولی که به دستتان رسید، (مثل حقوق یا سود تجارت و غیره) را همان روز، تخمیس کنید، یعنی یک‌پنجمش را جدا کرده و به ولی فقیه، تسلیم نمایید. البته در این صورت، حتماً بیش از تخمیس سالانه، پرداخت خواهید نمود.
آنچه بیان شد، مبنی بر احتیاط است و مسائل دیگری دارد که در رساله‌ی توضیح المسائل منهاج فردوسیان بیان شده است، ولی کسانی که مقلد هستند، باید برای آشنایی با مسائل مختلف خمس، به رساله‌ی توضیح المسائل مرجع تقلید خود مراجعه نمایند.

موفق باشید
حاج فردوسی

با سلام و احترام خدمت حاج فردوسی

۱ ـ نظر جنابعالی در باره‌ی انفاق چیست؟ درشرایط کنونی، آیا صدقه‌هایی که به مؤسسات و ارگان‌های دولتی (کمیته‌ی امداد و هلال احمر) می‌پردازیم، به عنوان انفاق محسوب می‌شود؟ چون گاهی متوجه می‌شویم بعضی از متقاضیان، بی‌نیازند تا نیازمند!
۲ ـ کمک کردن به متکدّیان و نیازمندان دورگردی که با داستان‌سرایی از وضعیتشان، تقاضایی کمک دارند چیست؟ آیا یک جوری گداپروری نیست؟
۳ ـ آیا انفاق فقط مخصوص ثروتمندان است؟
۴ ـ در قواعد منهاج فردوسیان خواندم که باید تا حدّی انفاق کرد که خود، نیازمند نشویم؛ اما در بسیاری از حکایاتی که از استادان منهاج فردوسیان (علیهم‌السلام) نقل می‌شود، حتی در صورت نیازمند بودن خود انفاق داشتند مثلاً قضیه‌ی سه روز روزه گرفتن و انفاق طعام به فقیر و یتیم و اسیر و حکایات دیگر، پس توکل کجاست؟ اینکه خدا روزی‌رسان است و معنی کریم بودن کجاست؟ مگر این نیست که کریم، نیازهای دیگران را بر نیازهای خود مقدم می‌دارد؟

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
جواب ۱: اگر فقیری می‌شناسید که اهل ایمان و تقواست، خودتان به او کمک کنید که ارزش بسیار زیادی دارد. خدای تعالی در قرآن کریم، فقط به دو گروه، وعده‌ی چشم‌روشنی‌ای داده که هیچ کس از آن خبر ندارد؛ یکی نمازشب‌خوان‌ها و دیگر، انفاق‌کنندگان؛ آنجا که می‌فرماید: «تَتَجافـٰى جُنوبُـهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ یَدْعونَ رَبَّـهُمْ خَوْفًـا وَ طَمَعًـا وَ مِنْ ما رَزَقْناهُمْ یُنْفِقونَ * فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفی لَـهُمْ مِنْ قُرَّهِ أعْیُنٍ جَزاءً بِما کانوا یَعْمَلونَ» (سوره‌ی سجده، آیه‌ی ۱۶ و ۱۷)
ترجمه: پهلوهایشان از خوابگاه‌هایشان دور می‌شود در حالى که همواره پروردگارشان را به علت بیم [از عذاب‏] و امید [به رحمت و پاداش‏] مى‏خوانند و از آنچه آنان را روزى داده‏ایم، انفاق مى‏کنند. پس هیچ کس نمى‏داند چه چیزهایى که مایه‌ی شادمانى و خوشحالى آنان است به پاداش اعمالى که همواره انجام مى‏داده‏اند، براى آنان پنهان داشته‌اند.
در این که قسمتی از کمک‌های مردم به مؤسسات خیریه، صرف امور جاری آنان همانند اجاره، قبوض، حقوق کارمندان و غیره می‌شود، شکّی نیست. پس تا جایی که فقیر مؤمن سراغ دارید، کمک‌های مالی خود را به این گونه مراکز و مؤسسات ندهید.
جواب ۲: به اشاره‌ی برخی روایات، گاهی اوقات، افرادی که به صورت گدا بر سر راه ما قرار می‌گیرند، فرستاده‌ی خدای تعالی هستند تا با صدقه‌ای که به او می‌دهیم، بلایی از ما دفع شود. پس اینگونه افراد را ناخوش ندارید و حتماً اندکی به آنان کمک کنید. حتی اگر چیزی ندارید که به او بدهید، برایش دعای خیر کنید.
جواب ۳: هر گاه کسی به چیزی نیاز نداشته باشد و آن را ببخشد، «انفاق» است ولی اگر به آن نیاز داشته باشد و ببخشد، «ایثار» است. هر دو کار، ستوده است ولی «ایثار» درجه‌ی برتری دارد. پس انفاق، مخصوص ثروتمندان نیست بلکه برای بی‌نیازان است. گاهی بی‌نیازی در حدی یک خودکار است. مثل این که کسی، دو خودکار دارد و یکی را انفاق می‌کند.
جواب ۴: درجات انسان‌ها، متفاوت است. نباید از تازه به راه افتادگان، انتظاری داشت که از استقراریافتگان در ایمان و عمل صالح انتظار می‌رود. آنچه از استادان معظم منهاج فردوسیان (علیهم‌السلام) برای ماست، دستوراتشان است نه نحوه‌ی عملشان. آن منتهیان، در افقی از کمال پرواز می‌کنند که ما مبتدیان، توانایی چنان اوج گرفتن‌هایی را نداریم. لذا مصلحت‌دید من آن است که یاران به جای توجه به سیره‌ی عملی آن بزرگواران، به دستوراتشان که در سطح ما صادر شده، توجه و عمل نمایند.

موفق باشید
حاج فردوسی

سلام علیکم حاج فردوسی
اگر ممکن است بفرمائید در زمان ما، مقدار «مَهرُ السُّنَّه» چقدر است و چگونه محاسبه می‌شود؟
با تشکر

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
در مورد مهر السنه، سه نکته به نظر می‌رسد که باید مورد توجه قرار گیرد، که عبارتند از:
۱. میزان آن بر طبق مشهور، پانصد درهم نقره و معادل حدود ۱۲۵۰ گرم است.
۲. با توجه به نسبتِ بین نقره و طلا در صدر اسلام که بنا بر مشهور، ده به یک یا بر طبق برخی اسناد، هفت به یک یا هشت به یک بوده، می‌توان نتیجه گرفت که این مقدار، حدود پنجاه تا هفتاد مثقال طلاست.
۳. از همه مهمتر، مهر السنه، در صورتی که با اسناد معتبر، ثابت شود، «فعل استاد» است و در نزد ما به پیروی از جمهور فقهای امامیه که «فعل معصوم» را دال بر استحباب نمی‌دانند، مستحب نیست.

موفق باشید
حاج فردوسی

با سلام

با شروع ماه محرم، یک سری سخنان به عنوان حدیث، در محیط‌های اجتماعی منتشر می‌شود که نیاز به سندیابی و تأیید اعتبار دارد، خواهشمندم این روایات را بررسی سندی بفرمایید. از آن جمله است، این مطلب: علت عزاداری برای امام حسین علیه السلام قبل از روز سالگرد شهادتش از اول ماه محرم چیست؟
در محضر مبارک حضرت امام صادق (ع) عرض شد: ای آقا و مولای من جانم به فدای شما، برای کسی که از دنیا رفته بعد از فوت یا کشته شدنش عزا برپا می‌دارند ولی من می‌بینم که شما و شیعیانتان از اول محرم به عزاداری و ماتم برای حضرت سیدالشهدا (ع) می‌پردازید، علت چیست؟
حضرت (ع) درپاسخ فرمودند: هنگامی که هلال ماه محرم ظاهر می‌شود٬ ملائکه لباس حضرت امام حسین (ع) را که از ضرب شمشیر پاره پاره شده و به خون بدن او آغشته شده است، باز و برافراشته می‌کنند و ما و شیعیان، با بصیرت و چشم باطنی٬ آن را می‌بینیم و اشک‌هایمان جاری می‌شود. (نورالعین، ص ۴۶)
با تشکر

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
گسترش ارتباطات، فرصت بسیار خوبی برای نشر معارف ناب وحیانی است که مع الاسف، بر اثر حضور مذهبی‌های ناآگاه و کم‌اطلاع یا دشمنان آگاه و غرض‌ورز، به صحنه‌ای برای نشر خرافات و اکاذیب، تبدیل شده است.
آنچه به عنوان حدیث، بیان کرده‌اید، سند و منبع معتبری ندارد و از نظر محتوا نیز، مورد تأیید نیست. حکایت لباسی که توسط ملائکه،‌ باز می‌شود، تمثیل شاعرانه‌ی زیبایی است ولی به این معنی نیست که واقعاً، لباسی هست و جمعی می‌بینند و اشک می‌ریزند!! در خیل عزاداران حسینی (علیه السلام) نخواهید یافت کسی را که ادعا کند در روز اول محرم، پیراهنی خون‌آلود می‌بیند که توسط فرشتگان، برافراشته شده و به همین خاطر، شروع به عزاداری می‌کند.
غیر از این که عزاداری‌های چند روز اول محرم، حالت مقدماتی و آماده شدن برای تاسوعا و عاشورا دارد، در حالی که اگر چنین پیراهن خونی‌ای در کار بود، باید روز اول محرم، بیش از روز عاشورا، غوغا و هیجان می‌داشت.

موفق باشید
حاج فردوسی

سلام
با توجه به این حدیث، چطور می‌توانیم از عزاداری و عزاداران مولانا الحسین علیه السلام اشکال بگیریم؟
امام رضا علیه السلام فرمودند: هر کس به نحوی از عزاداران جدم حسین(ع) ایراد بگیرد، حتی اگر شیعه باشد، از محبین ما نیست. (بحارالانوار، جلد ۳، صفحه ۱۷)
با تشکر

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
اولاً: «نقد سالم» با «ایرادگیری» و «اشکال‌تراشی» فرق دارد. آنچه پسندیده و موجب بالندگی‌ست، «نقد سالم و سازنده» است. و «ایرادگیری» و «اشکال‌تراشی» موجب تخریب شده و هیچ اصلاحی را در پی ندارد. پس همیشه باید سعی کنید از «ایرادگیری» بپرهیزید و با «انتقاد سالم»، موجب بهتر شدن جریان‌های مفید گردید.
ثانیاً: جملاتی که به عنوان حدیث، نقل کرده‌اید، جعلی است و در هیچ منبع معتبر و غیر معتبری، اثری از آن نیست. پس بپرهیزید از این که دیدگاه‌های خود را بر احادیث جعلی بنا نهید.
کسی که این حدیث را جعل کرده، خواسته است راه نقد سالم را بر خرافات و آئین‌های عزاداری ببندد. دوستان نادان یا دشمنان دانا، می‌کوشند با جعل کردن اینگونه سخنان و نسبت دادن آن به اولیای دین، زبان محققان و عاشوراپژوهان را بریده و قلمشان را بشکنند.
امید است خدای متعال، به احترام خون حضرت سیدالشهداء (علیه‌السلام) که برای نجات مردم از جهالت و سرگردانی و گمراهی ریخته شد، جامعه‌ی شیعی ما را از تزویر و دروغ، محافظت بفرمایاد.

موفق باشید
حاج فردوسی